De Kleine Welstand

De gemeente werpt een nieuw wapen in de strijd tegen de Grote Verloedering: de subsidieverordening "Kleine Welstand Binnenstad". Dat is goed nieuws. Het is niet genoeg om de verbodsbepalingen aan te scherpen tegen "reclameobjecten welke in strijd zijn met redelijke eisen van welstand". Zolang die bepalingen niet worden gehandhaafd, blijven deze papier, of erger: bevestiging van de onverschilligheid jegens het gezicht van de stad, als de eigen reclameboodschap maar opvalt tussen de buren zal het vele ondernemers een zorg zijn hoe de omgeving er uit ziet.

Ook dreiging met bestuursdwang werkt pas op lange termijn. Het heeft vijf jaar brieven schrijven en procederen gekost voordat de in 1996 al afgekeurde reclamelap die de Dorsman-gevel van Amstel 208 bedekte, eindelijk verdween. Voor het vermijden van storende reclameobjecten en van dichte rolluiken, en voor het verbeteren van de gevelwand ontsierende onderpuien kan nu een subsidie verleend worden van f 25.000,-- per geval. Dat bedrag kan zelfs verdubbeld worden indien de benodigde werkzaamheden het gevolg zijn van een gemeentelijke aanschrijving. Brutale reclamemakers kunnen zich niet meer verschuilen achter het argument dat zij voor de kosten opdraaien van een gemeentelijk beleid dat nu verbiedt wat het eerst feitelijk heeft gedoogd of zelfs aangemoedigd in het belang van de economie en de precario. De "Kleine Welstand" kan op den duur een groot belang worden voor het beschermde stadsgezicht.

Geurt Brinkgreve

(Uit: Binnenstad 187, maart 2001)